Wednesday, September 8, 2010

Шийдэл

нэгт, бүх асуудлаа цэгцлэх шатанд орууллаа. Энэ хүртэл би аймар их зовов. тархиараа үхтэл нь наадав. Гэхдээ би ч наадсийн биш л дээ, энэ хавийн хүмүүс...

хоёрт, бараг цэгцэрчлээ гэж бодсон чинь сэтгэл амарч уужраад явчихав. Одоо хэдхэн хоног л...

гуравт, тэр нэг хэдэн хүмүүст бас баярлажийн. Гэхдээ бас чадах болов уу гэж эмээжийн...

гэх мэтчилэн, амьдралд шийдэх асуудлууд ямар ч их байдгийн. Урьд нь яагаад ингэж санаа амар, юунд ч зовдоггүй байсын бэ... Би яачихсын, амьдрал яачихсын. Тэмцэхгүй бол, бодохгүй бол, ямар нэгэн шийд гаргахгүй бол, зориглохгүй бол, тэсэхгүй бол болохгүй, яахаа больсон амьдрал вэ энэ...